deprem-bir ay
depremin bir ayı bu gece bitiyor, ben hala o gündeyim. o günden sonra hiçbir şey aynı olmadı, olmuyor, olmayacak.
evet bir şeyler normalleşti, artık rutinlerimi yapmak daha az suçlu hissettiriyor, her ne kadar rutinlerimi yaptığım mekan da değişse de.
evet evimize gidemiyoruz, evimizin hasar durumunu bilmiyoruz, başka bir yerde kalıyoruz üç haftadır. ben neyse ki her gün işe gidiyorum, gerçekten her gün gidiyorum bazı haftalar, dertlerle en iyi baş etme yöntemi yoğun çalışmak olsa gerek, yoğun çalışabilmenin şükrü.
doğal gazı da kesmişler evimizde, hasarlı diye galiba, kimse bize bir çözüm de sunmuyor, kendimiz de çözüm bulamıyoruz, kiralık evler yok, var olanlar normalin 3–4 katı fiyatta, 6–12 aylık peşin istiyorlar. satılık evler milyon teleler, ve satın alacak paramız olsa zaten evimiz hasarlı olmazdı. insanlar çok çok kötü.
birkaç ev bulduk, hepsi sanki lütuf gibi davrandılar evet belki bir eve mecburuz ama kimsenin de bu şekilde muamelesine, bir ay sonra bizi evden çıkarma ihtimalinin güvensizliğine eyvallah demek zorunda değiliz. insanlar çok çok kötü.
bugün 6–7 ay önce başladığım örgümü bitirdim, örgüm bir kısımdan sonra bozulmuş, evet depremden sonra. evden eşyalarımı alırken örgümü de almıştım, onu tamamlamadan kaybetsem gözüm arkada kalırdı. neyse ki bugün tamamladım, havalar ısındı, artık kullanamam, ama bana çok iyi geldi, dertlerimi ilmek ilmek işledim, ilmekler atladım, fazla ilmekler ördüm. hayat gibi o da harika olmadı, uzunca süre bitmedi, bana bazen keyif verdi, bazen bitsin diye uğraştım, çevremdekiler ilmek atlamışsın dedi, ver biz daha hızlı bitiririz dediler, hayır ben onu seviyorum, ben bitirmek istiyorum ve ben onu her haliyle, fazla ilmekleriyle de seviyorum, bazı insanlar gibi. ve battaniyem kullanılmamak üzere bir köşede beklemeye alındı. evde değilim, onu kullanabileceğim bir rutin oluşturamam.
evsel mevzular üzerine çok çok düşündüm ve yazdım, hala imtihanımın bu olması, bu yaşananlardan ne çıkarmam gerektiğini tam bilmiyorum. Allah’ım sınavımı kolaylaştırsın.
tiktok izlemiyorum deprem olduğundan beri, canım istemiyor, ağlamalarım arttı, geçen gün yıkılan binalardan birinin yanından geçtim, anılarımın olduğu bir binaydı, bu kadar devasa bir bina olduğunu bilmiyordum, çocukluğum aklıma geldi.
insanlarla evimizin olmadığı mevzusunu konuşmaktan hiç hoşlanmıyorum, acı günlerde kimse insanın yanında olmuyormuş, olanlar da çok kıymetli oluyormuş, boş ver, geçer, daha kötü durumlarda insanlar var diyenlerin sıcak yataklarından konuşmaları çok kolay evet, bu süreçte yanımızda samimi bir şekilde olan herkes sağ olsun var olsun, Allah onlardan razı olsun.
bizim evimiz yok diye sürekli dilimde dolandırıyorum, izahı olmayan şeyin mizahı benim yaşam tarzım olmuş.
depremden sonra herkes kendine anlamlar çıkarmış, sözler vermiş, ben dünyadan gidici gibi hissediyorum her an, inanmama rağmen dünyadan sonraki hayata, ahirete, dünyadan alacağım zevkleri tamamlamanın peşindeyim sanki, anlayamıyorum kendimi, rabbim güç kuvvet versin, unutturmasın doğru yolu. kendime daha şefkatle yaklaşıyorum ama rabbim sonumu da hayreylesin.
ve yine zengin olmanın gerekliliği üzerine çok düşündüm, zengin olmak zorundayız hayatta kalmak için, iyi zengin insanlar olmak zorundayız, şu an doktor olduğum halde tıp fakültesi öğrenciliğim zamanlarından daha fakir hissediyorum, belki de artık doktor olduğum ve zengin olmam gerektigi düşüncesinde olduğum içindir, ama değilim, hiç zengin değilim. çok şükür her ay maaş alıyorum, o da yaptığım işin karşılığı olmayan bir miktar. bu şekilde hayal etmiyordum doktor olduğum zamanları, umarım aydınlık ve ferah günleri görmem de yakındır.
yazı yazmayı çok uzun zamandır planlıyordum, ama kendimle kaldığım çok çok az zamanım olduğu ve o vakitlerde de uyumak, dinlenmek istediğim için yazı yazmaya vakit ayıramadım, kelimelerim de çok bir araya gelmedi açıkçası.
son olarak cerrahpaşam deprem nedeniyle boşaltıldı, mutluyum olası bir depremde kimse zarar görmeyeceği için, biraz da korkuyorum o arazinin bir daha cerrahpaşa olmama ihtimalini düşünüp. bu konunun da takipçisi olacağız tüm cerrahpaşa olarak, o arazinin rant uğruna harcanmasına izin vermeyeceğiz.
bu günleri, bize yaşatılanları unutmayacağım, unutturmayacağım.
Rabbimin merhameti üzerimize olsun.
